ماجرای شورش دانش آموزان برای ملاقات با امام چه بود؟
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۷۰۹۶۵
بعد از ۱۶ آذر که چند دانش‌آموز توی درگیری‌ها شهید شده بودند، مدتی همه مدرسه‌ها تق و لق شده بود؛ بچه‌ها می‌رفتند مدرسه، یک ساعت سر کلاس بودند و بعد دسته‌جمعی راه می‌افتادند توی خیابان‌ها و شعار می‌دادند. دولت هم مدرسه‌های شهرهای بزرگ را تعطیل کرد. مدرسه ما هم سه، چهار روزی تعطیل بود، اما بعد زنگ زدند خانه و گفتند برگردیم سر کلاس.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایران اکونومیست،مهدی فیض، برادر شهید محسن فیض؛ از راویان دفاع مقدس که در ۱۲ اسفند سال ۱۳۶۵ و در جریان عملیات تکمیلی کربلای ۵ به شهادت رسید؛ به بیان خاطرات و اقدامات انقلابی خود و برادر شهیدش در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته است که در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی و دهه فجر انقلاب منتشر می‌شود:
«نصف شب بود که ریختند توی خانه‌مان. با صدای فریاد و لگدهایی که به در می‌کوبیدند؛ بیدار شدیم. همین‌که پدرم خواست برود توی راهرو، یک سرباز مسلح از آن‌طرف، در را محکم گرفت و گفت: بمون تو خونه‌ات! به نفعته نیای بیرون. ما فقط از لای در چند تا مرد کت‌وشلواری را دیدیم که رفتند طبقه بالا، خانه آقای کچویی، مستأجرمان.
پدرم همیشه تعریفش را می‌کرد، می‌گفت: از آن جوان‌های محجوب و با ایمان است. آن شب او را دستگیر کردند و با خودشان بردند. فردایش من و محسن خیلی پاپیچ پدرم شدیم که مگر چه‌کار کرده؟ پدر هم جواب درست‌وحسابی نداد؛ در این حد گفت که می گن توی یه سری خرابکاری دست داشته. جوان به این خوبی! بعد هم گفت که درباره این موضوع به بچه‌های مدرسه حرفی نزنیم.
تا وضعیت زندان و محکومیت آقای کچویی مشخص بشود؛ دو سه ماهی طول کشید. توی این مدت پدرم هوای خانواده‌اش را داشت. نان و میوه برای آن‌ها می‌گرفت و می‌داد من یا محسن برایشان ببریم. یک پسر سه، چهارساله داشتند که اسمش محسن بود و دعوای همیشگی‌اش با محسن ما این بود که محسن منم نه تو.
محکومیت آقای کچویی که مشخص شد؛ آن‌ها هم اسباب و اثاثیه‌شان را جمع کردند و رفتند؛ برایش دو سال زندان بریده بودند. هنوز دو سال محکومیتش تمام نشده بود که خبر شهادتش را توی روزنامه‌ها خواندیم؛ منافقین ترورش کردند. حالا هم اسم یکی از خیابان‌های حوالی زندان اوین را گذاشته‌اند؛ خیابان شهید کچویی.
مدتی بعد از رفتن خانواده کچویی، پدرم خانه خیابان قیاسی تهران را فروخت؛ آن محله را دوست نداشت. آمدیم خیابان فخرآباد، بن‌بست پارک.
کوچه پرشور و حرارتی داشتیم؛ به‌خصوص روزهای انقلاب. آن روزها فقط دلمان می‌خواست توی هیئت با بچه‌های محل باشیم. به جز ما بقیه بچه‌ها تعطیل بودند.
بعد از ۱۶ آذر که چند دانش‌آموز توی درگیری‌ها شهید شده بودند، مدتی همه مدرسه‌ها تق و لق شده بود؛ بچه‌ها می‌رفتند مدرسه، یک ساعت سر کلاس بودند و بعد دسته‌جمعی راه می‌افتادند توی خیابان‌ها و شعار می‌دادند. دولت هم مدرسه‌های شهرهای بزرگ را تعطیل کرد. مدرسه ما هم سه، چهار روزی تعطیل بود، اما بعد زنگ زدند خانه و گفتند برگردیم سر کلاس.
حالمان حسابی گرفته بود و می‌دانستیم اعتراض هم فایده‌ای ندارد. ما مدرسه علوی می‌رفتیم، نزدیک خیابان فخرآباد. مدرسه اسلامی و غیردولتی بود، اما ایده‌های خودش را داشت؛ به اتفاقاتی که در جامعه می‌افتاد کاری نداشت.
معلم‌ها مدام بهمان می‌گفتند: شما به‌عنوان بچه‌های مذهبی، نباید از درس عقب بمونید. شما درس نخونید، یک عده بهائی تحصیل می کنن و زمام امور رو دستشون می گیرن. حتی روز دوازده بهمن هم مدرسه را تعطیل نکردند.
من دوم راهنمایی بودم و محسن سوم. آن روز سوم ها نرفتند سر کلاس و به بقیه هم گفتند: نریم تا مجبور بشن مدرسه رو تعطیل کنن. همه نشستیم کف حیاط. هرچه معلم ها تلاش می کردند با زبان خوش بفرستندمان سر کلاس، فایده نداشت. قرار بود امام خمینی برگردد ایران.
هیجان زده بودیم؛ کف و سوت و شعار قاطی شده بود. بالاخره صبر ناظم‌مان لبریز شد؛ آمد جلو و خواباند توی گوش یکی از سومی‌ها. بچه‌ها هم انگار منتظر فرصت بودند، با معلم‌ها درگیر شوند. همین‌که ردیف جلو شلوغ شد، محسن با چند تا از رفقایش رفتند سمت در و از مدرسه زدند بیرون.
من هم کیفم را برداشتم و بلند شدم بروم سمت در که مستخدم مدرسه پرید و تا برسم در را بست و یک قفل بزرگ هم زد بهش.
بعد از آن برای راضی کردن ما یک تلویزیون کوچک ۱۲ اینچی آوردند و گذاشتند روی میز تا ورود امام را از تلویزیون تماشا کنیم. یک تلویزیون بود برای دویست، سیصد نفر؛ اما همین‌که هواپیمای امام فرود آمد، همان هم قطع شد و دوباره بچه‌ها شلوغ کردند.
بالاخره مدرسه راضی شد با اجازه پدر و مادرها بگذارد برویم. دور حیاط ایستاده بودیم؛ توی یک صف طولانی. یکی‌یکی رفتیم توی دفتر و زنگ زدیم به خانه. من که تماس گرفتم، محسن رسیده بود به خانه. جریان را برای مادرم گفتم و گوشی را دادم دست معلممان؛ او هم تا توانست ته دل مادرم را خالی کرد و گفت: پس اگه اتفاقی برای آقا مهدی بیفته، تیری بخوره، زخمی بشه، خدای ناکرده کشته بشه، مسئولیتش گردن ما نیست.
مادر بعضی از بچه‌ها با این حرف‌ها، اجازه‌شان را پس می‌گرفتند. فقط خدا خدا می‌کردم نظر مادرم عوض نشود، که البته نشد. وقتی رسیدم خانه، محسن و مادرم آماده نشسته بودند منتظر من.
باهم راه افتادیم سمت خیابان انقلاب برای استقبال از امام. فکر می‌کردیم بالاخره جایی بین مسیر، به ماشین امام می‌رسیم که البته نرسیدیم و فهمیدیم که کلاً برنامه عوض‌شده و امام را با هلی کوپتر برده اند بهشت‌زهرا.
آن روز موفق نشدیم امام را ببینیم، اما من و محسن از بین راه دو تا تلویزیون شکسته را غنیمت بردیم خانه و تا یک هفته با لحیم کوب، قطعاتشان را در آوردیم؛ مقاومت، ترانزیستور، خازن و... آن روز خیلی‌ها بعدازاینکه فیلم ورود امام قطع‌شده بود، از عصبانیت تلویزیون‌هایشان را توی خیابان شکستند.
انقلاب که پیروز شد، اول اسفند ۵۷ مدرسه دوباره باز شد. روز اول مدرسه همه دانش‌آموزها را توی نمازخانه مدرسه علوی جمع کردند و آقای اسدی گرما رودی برایمان سخنرانی کرد. آقای اسدی جزء ارکان مدرسه و معلم دینی‌مان بود. این جمله آن روزش، خوب به یادم مانده: امیدواریم که ملت، ما رو به‌عنوان انقلابی بعد از انقلاب بپذیرن، ما سعی می‌کنیم که با انقلاب همراه باشیم.
خانه که رفتیم، برای خانواده تعریف کردیم که مسئولان مدرسه چه صحبت‌هایی کرده‌اند. پدر و مادر حساسیتی نشان ندادند و گفتند: اینا دیر وارد قافله انقلاب شدن، ولی بالاخره اومدن؛ مشکلی نیست.»
منبع:
قاضی، مرتضی، تاریخ‌نگاران و راویان صحنه نبرد، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۶، صفحات ۷۶۸، ۷۶۹، ۷۷۱، ۷۷۲، ۷۷۳
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: دهه فجر ، انقلاب اسلامی ، دانش‌آموز ، کافه خاطره
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: دهه فجر انقلاب اسلامی دانش آموز کافه خاطره انقلاب اسلامی مدرسه ها سر کلاس بچه ها آن روز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۷۰۹۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چاقو کشی دختر دانش آموز علیه معلمان در انگلستان
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ از لندن، پلیس اعلام کرد این دختر دانش آموز که دو معلم و یک دانش آموز را با ضربات کارد زخمی کرد به جرم تلاش برای قتل بازداشت شده است. به گفته پلیس افراد زخمی برای مداوا با آمبولانس به بیمارستان منتقل شدند. منابع بیمارستانی می‌گویند زخم‌ها کاری نیست و زندگی مصدومان را تهدید نمی‌کند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیدر پی انتشار این خبر شمار زیادی از والدین دانش آموزان سراسیمه به سوی مدرسه عزیمت کردند، اما پلیس راه‌های ورود و خروج مدرسه را مسدود کرد و ساعاتی بعد پس از انجام تحقیقات اولیه پلیس با تعطیلی مدرسه به دانش آموزان اجازه داد مدرسه را ترک کنند.
ریشی سوناک نخست وزیر انگلیس چاقو کشی در مدرسه با شوک آور دانست و بر ضرورت پیگیری ماجرا تاکید کرد.
این واقعه نگرانی خانواده‌ها به ویژه والدین دانش آموزان را در جامعه انگلیس در پی داشته است وشماری از والدین دانش آموزان این مدرسه می‌گویند می‌ترسند فرزند خود را روانه این مدرسه کنند.
ساعاتی پیش در مدرسه‌ای به نام "امان ولی" (Amman Valley) در منطقه "کارمارثن شایر" (Carmarthenshire) چاقو کشی روی داد که دارای یکهزار و ۸۰۰ دانش آموز ۱۱ تا ۱۸ ساله است.
بر اساس گزارش‌های رسمی منتشر شده در انگلیس پارسال ۵۰ هزار و ۴۸۹ جرم مرتبط با چاقو و قداره در انگلیس ثبت شد که در مقایسه با سال پیش از آن، ۵ درصد افزایش نشان می‌دهد.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد